Ethics code: (کد اخلاق:1397.244
1- گروه پرستاری داخلی - جراحی، دانشکدۀ پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
2- گروه پرستاری داخلی - جراحی، دانشکدۀ پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایران
3- گروه پرستاری داخلی - جراحی، دانشکدۀ پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
4- گروه بهداشت عمومی، دانشکدۀ بهداشت و ایمنی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، شهید بهشتی، تهران، ایران ، leila_rabiei@yahoo.com
چکیده: (102 مشاهده)
زمینه و هدف: پرسنل شاغل در مراکز درمانی به دلیل ماهیت شغلی در معرض انواع آسیبهای شغلی از جمله استرسورهای ارگونومیک قرار دارند، که میتواند بر سلامتی آنان تأثیر بگذارد و منجر به ایجاد فرسودگی شغلی شود پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر مداخله ارگونومی بر فرسودگی شغلی و تاب آوری پرستاران شاغل انجام شد.
مواد و روشها: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که با حضور 70 پرستار شاغل در بیمارستان شهدای لردگان در سالهای 1398- 1397 انجام شد. واحدهای پژوهش به روش تصادفی سازی در سطح بلوکی به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص یافتند. مداخله ارگونومی شامل چهار مرحله(آموزش، اصلاح کار، برنامه ورزشی منظم و نظارت، حمایت و پیگیری) برای گروه مداخله انجام شد.. ابزار گرد آوری دادهها پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاش بود. میانگین نمرات قبل، بلافاصله بعد و سه ماه بعد از مداخله با استفاده از نرمافزار spss نسخه 23 و آزمونهای تی مستقل، کای اسکوئر و آنالیز واریانس مشاهدات تکرار شده مقایسه شد.
یافتهها: میانگین نمره فرسودگی شغلی قبل از مداخله در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت(05/0<p). در حالی که بعد از مداخله این اختلاف معنی دار شد و در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل فرسودگی شغلی کمتر و تابآوری بیشتر شد(001/0>p).
نتیجهگیری: یافتههای این پژوهش نشان داد که اجرای مداخله ارگونومی در پرستاران میتواند باعث افزایش تاب آوری و کاهش فرسودگی شغلی شود. با توجه به اثربخش بودن این مداخله توصیه میشود برنامه آموزش ارگونومی در برنامههای آوزشی پرستاران گنجانده شود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
اختلالات اسکلتی-عضلانی دریافت: 1404/5/7 | پذیرش: 1404/7/5 | انتشار الکترونیک: 1404/7/5