پیام خود را بنویسید

جستجو در مقالات منتشر شده


2 نتیجه برای کنترل پاسچر
بررسی اثر تمرین تعادلی بر کنترل پاسچر افراد با بی ثباتی مزمن مچ پا در برابر اغتشاشات بیرونی
هادی میری، صدرالدین شجاع الدین، امیرحسین براتی، ملیحه حدادنژاد، شهرام آهنجان،
دوره 10، شماره 1 - ( 4-1401 )
چکیده
اهداف: اسپرین مچ پا منجر به کاهش در حس عمقی و آگاهی از حس حرکت شده و تبعات حرکتی را در بر دارد. از طرفی آسیب این مفصل، عامل مهمی در کاهش تعادل و در نتیجه آسیب مجدد می‌باشد. تقویت عوامل مؤثر در حفظ تعادل و کنترل پاسچر و از جمله حس عمقی می‌تواند به عنوان یک راهبرد اساسی در درمان مشکلات تعادلی و پاسچرال و همچنین آسیب‌های افراد باشد.
روش ‌‌‌کار: ۳۰ فرد مبتلا به بی‌ثباتی مزمن مچ پا در این مطالعه‌ی نیمه تجربی به طور تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند از هر دو گروه پیش‌آزمون گرفته شد و گروه آزمون شش هفته تمرینات تعادلی در برابر اغتشاش انجام داد. مجدداً از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس یک طرفه بررسی گردید. عملیات آماری در سطح معنی‌داری  ۰/۰۵ α ≤ انجام شد.
یافته‌ها: شاخص کنترل پاسچر در افراد گروه آزمون در وضعیت‌های اول بیشتر و در وضعیت ششم، کمتر از سایر وضعیت‌ها بود. میانگین شاخص کنترل پاسچر در افراد گروه آزمون نسبت به گروه شاهد معنی‌دار بود (۰/۰۵ ≤α ).
نتیجه‌گیری: انجام تمرینات تعادلی یا تمرین روی سطوح ناپایدار همراه با درگیری گیرنده‌های حس عمقی، احتمالاً باعث می‌شود عضلات به طور فعال‌تری درگیر شوند و سیستم عصبی مرکزی تحریکات مناسب‌تر و مؤثرتری از اعصاب آوران گیرنده‌های حسی مختلف دریافت نمایند و بدین صورت این تمرینات باعث بهبود کنترل پاسچر می‌گردد.

مقایسه مکانیسم‌های رایج در طراحی کمربند لگنی در کوله‌پشتی روی شاخص‌های کنترل پاسچر و تغییرات مرکز فشار در وضعیت ایستادن و راه رفتن
سعید ایل‌بیگی، زهرا کریمی، عباس فرجاد پزشک،
دوره 13، شماره 2 - ( 6-1404 )
چکیده
زمینه و هدف: در حمل وسایل در پیمایش‌های طولانی، کوله‌پشتی دارای کمربند لگنی ابزاری رایج و مهم است که به توزیع بهتر بار و کاهش انرژی عضلانی کمک می‌کند، هرچند ممکن است حرکت را محدود کند. هدف این تحقیق، مقایسه سه نوع مکانیسم طراحی کمربند لگنی در کوله‌پشتی از نظر تأثیر بر کنترل پاسچر و تغییرات مرکز فشار در وضعیت ایستاده و حین راه رفتن است.
روش کار: این مطالعه نیمه‌تجربی روی ۲۰ دانشجوی مرد رشته تربیت‌بدنی (۱۹ تا ۲۵ سال) انجام شد. آزمودنی‌ها سه نوع کوله‌پشتی (با کمربند لگنی متحرک، با فریم ضربدری، و معمولی) را با بار ۱۳ کیلوگرمی روی سطح هموار حمل کردند. همچنین آزمون راه‌رفتن بدون کوله‌پشتی نیز جهت کنترل انجام شد. شاخص‌های مورد ارزیابی شامل مساحت، نوسانات، سرعت حرکت، و تغییرات مرکز فشار بودند. تحلیل داده‌ها با آزمون شاپیرو-ویلک، آنالیز واریانس با اندازه‌های تکراری، و آزمون بونفرونی انجام شد.
یافته‌ها: بین انواع کوله‌پشتی در شاخص مساحت مرکز فشار تفاوتی مشاهده نشد. در ایستادن با چشم بسته، تفاوت معناداری در تغییرات و سرعت حرکت مرکز فشار در راستای قدامی-خلفی بین کوله‌پشتی‌ها (p=0.009) دیده شد. همچنین، نوسانات مرکز فشار در راستای داخلی-خارجی (p=0.030) بین سه نوع کوله‌پشتی تفاوت داشت، اما در مقایسه‌های دو به دو تفاوتی یافت نشد.
نتیجه‌گیری: کوله‌پشتی با کمربند لگنی متحرک در کنترل شاخص‌های مرکز فشار عملکرد بهتری داشت و تفاوت‌های طراحی در شرایط با پیچیدگی بیشتر آشکارتر می‌شوند.
 

صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله ارگونومی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق | 

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Iranian Journal of Ergonomics

Designed & Developed by : Yektaweb |