مجله ارگونومی

زمینه و هدف: یکی از مهم‌ترین علل حوادث صنعتی، که ۹۰‌ درصد آن مرتبط با عامل انسانی است، نپذیرفتن خطاها به دلیل نگرانی از سرزنش و پنهان کردن آنهاست. در این پژوهش ارتباط بین دو متغیر تعیین و سپس پیش‌بینی فرهنگ ایمنی بر اساس ابعاد فرهنگ خطا‌پذیری در کارکنان یک واحد صنعتی در شهر تهران بررسی شد.
روش کار: این پژوهش توصیفی ـ تحلیلی به صورت مقطعی انجام شد. از جامعه آماری ۳۲۰ نفری نمونه‌ای ۱۸۱ نفری متشکل از کارکنان عملیاتی و ستادی به شیوه در‌دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه‌های اطلاعات فردی و شغلی، فرهنگ خطاپذیری و فرهنگ ایمنی بود. برای تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند‌متغیره با نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۲ استفاده شد.
یافته‌ها: ارتباط بین ابعاد مختلف فرهنگ ایمنی و خطاپذیری ۰/۸۴ (۰/۰۰۱>P) و توان پیش‌بینی فرهنگ ایمنی بر اساس ابعاد مختلف فرهنگ خطاپذیری ۰/۷۰(۰/۰۵>P) است. بین ابعاد مختلف فرهنگ ایمنی، سطح تبادل اطلاعات، آموزش و تعهد مدیریت به‌ترتیب بیشترین ارتباط را با میانگین فرهنگ خطاپذیری دارند. همچنین سطح تبادل اطلاعات بیشترین و اولویت به ایمنی کمترین ارتباط را با فرهنگ خطاپذیری نشان داد. بنابراین تبادل اطلاعات می‌تواند به بهبود مستمر فرهنگ خطاپذیری منجر شود. 
نتیجه‌گیری: به روش ارزیابی فرهنگ خطاپذیری می‌توان فرهنگ ایمنی کارکنان سازمان را با سطح اطمینان بالایی پیش‌بینی کرد که رابطه مستقیم فرهنگ خطاپذیری و فرهنگ ایمنی را نشان می‌دهد. افزایش فرهنگ خطاپذیری به‌طور مستقیم باعث می‌شود فرهنگ ایمنی رشد کند. 
 

زمینه و هدف: رویدادهای نامطلوب که به عنوان خطاهای رخ داده در طول مراقبت‌های پرستاری تعریف می‌شوند، به یکی از جدی‌ترین تهدیدها برای ایمنی بیمار و کیفیت مراقبت در بیمارستان‌ها تبدیل شده‌اند. این مطالعه با هدف بررسی نقش عوامل مختلف بر رویدادهای نامطلوب در میان پرستاران انجام شده است.

روش کار: این مطالعه تحلیلی اپیدمیولوژیک بر روی ۳۶۰ پرستار شاغل در بیمارستان‌های دولتی اهواز انجام شد. از پرسشنامه اطلاعات شخصی، چک‌لیست ثبت عوامل محیطی، پرسشنامه استاندارد فرهنگ ایمنی بیمار، پرسشنامه شخصیتی NEO، پرسشنامه روانی-اجتماعی کپنهاگن در مورد عوامل روانی-اجتماعی محیط کار و چک لیست استاندارد رویدادهای نامطلوب استفاده شد. داده‌ها با استفاده از SPSS و SMART PLS تحلیل شدند.

یافته‌ها: شایع‌ترین رویدادهای گزارش شده مربوط به شکایات بیماران یا خانواده‌های آن‌ها بود، در حالی‌که عفونت‌های زخم جراحی کمتر گزارش شدند. علاوه بر این، ۳۱ نفر (8/6%) بیش از ۲۰ گزارش حادثه در ۱۲ ماه گذشته را گزارش کردند. بر اساس مدل این مطالعه، صدای محیط بر فرهنگ ایمنی و رویدادهای نامطلوب تأثیرگذار است و عوامل روانی-اجتماعی بر فرهنگ ایمنی اثر دارند، در حالی که فرهنگ ایمنی به‌تنهایی تأثیر معناداری بر بروز رویدادهای نامطلوب نداشت.

نتیجه‌گیری: به طور کلی شیوع رویدادهای نامطلوب در بین پرستاران مورد مطالعه بالا بود. مواجهه با صدای محیط و عوامل روانی-اجتماعی به طور قابل توجهی بر فرهنگ ایمنی تأثیر می‌گذارند. نتایج مطالعه حاضر می‌تواند برای بهبود وضعیت رویدادهای نامطلوب و فرهنگ ایمنی بیمار مفید باشد.