سعید یزدانی راد، مهسا جهادی نائینی، مرضیه صادقیان، سیدمهدی موسوی، میلاد عباسی،
دوره 8، شماره 4 - ( 11-1399 )
چکیده
زمینه و هدف: بیماری کووید-۱۹ افزونبر اثرهای جسمانی، اثرهای روانی نیز دارد که روی ابعاد شغلی افراد میتواند تأثیر بگذارد. مطالعۀ حاضر با هدف آشکارساختن نقش عوامل فردی بر تابآوری و بهرهوری کارکنان در شرایط همهگیری کووید-۱۹ در محیط شغلی انجام شد.
روش کار: مطالعۀ مقطعی حاضر بهار۱۳۹۹ روی ۲۷۵ نفر از کارکنان یکی از صنایع نفتوگاز جنوب ایران انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات عبارت بودند از: پرسشنامۀ جمعیتشناختی، پرسشنامۀ محققساخته، پرسشنامۀ تابآوری کرنر و دیویسون و پرسشنامۀ بهرهوری هرسی و گلداسمیت. اطلاعات گردآوریشده با استفاده از نسخۀ ۲۲ نرمافزار SPSS تحلیل شد.
یافتهها: نتایج آنالیز واریانس یکطرفه نشان داد که افراد با سن بیشتر از ۵۰ سال و سابقۀ کاری بیشتر از ۲۰ سال و سابقۀ کم و متوسط در استفاده از لوازم حفاظت فردی بهطور درخورتوجهی نمرۀ تابآوری کمتری داشتند (۰/۰۵>P). همچنین، نتایج تحلیل آماری آشکار کرد نمرۀ بهرهوری افراد دارای سابقۀ ابتلا به بیماری کووید-۱۹ بهطور معنیداری کمتر بود (۰/۰۵>P). بهعلاوه، رابطۀ مثبت درخورتوجهی میان تابآوری و بهرهوری وجود دارد (۰/۰۵> Pو ۰/۲۴۹=r).
نتیجه گیری: ابتلا به بیماری کووید-۱۹ به کاهش میزان تابآوری و بهرهوری کارکنان منجر شده است؛ بنابراین، رعایت پرتکلهای بهداشتی در محیط کار بهمنظور کاهش خطر ابتلای کارکنان به بیماری کووید-۱۹ امری ضروری است.