پیام خود را بنویسید

جستجو در مقالات منتشر شده


2 نتیجه برای شاخص توانایی کار
اثربخشی برنامه ارگونومی مبتنی بر مدیریت استرس شغلی بر شاخص توانایی کار و استرس شغلی کارگران در یک صنعت تولید قطعات خودرو
انوشیروان صفری، شهناز طباطبایی، مهناز صارمی،
دوره 9، شماره 1 - ( 2-1400 )
چکیده
زمینه و هدف: در صنعت تولید خودرو، مونتاژکاران به دلیل بار کاری زیاد در معرض استرس شغلی هستند. استرس با توانایی کار ارتباط دارد و می تواند بر آن تاثیر منفی بگذارد. این پژوهش تأثیر برنامه ارگونومی مبتنی بر مدیریت استرس شغلی (Ergo-JSI) بر شاخص توانایی کار و استرس شغلی مونتاژکاران را در یک کارخانه تولید قطعات خودرو بررسی کرده است.
روش کار: این مطالعه از نوع مداخله ای و  به روش پیش آزمون و  پس آزمون در بخش مونتاژ یک کارخانه تولید قطعات خودرو انجام شد. گروه نمونه شامل ۸۰ نفر از شاغلان این بخش بود و نمونه گیری بصورت سرشماری صورت گرفت. تجزیه و تحلیل ها داده ها به روش های آماری ویلکاکسون، t زوجی و آزمون ساین تست انجام شد. برنامه مداخله ای ارگونومی مبتنی بر استرس شغلی (Ergo-JSI) به مدت ۸ هفته اجرا شد. پرسشنامه های استرس شغلی (BJSQ)، شاخص توانایی کار (WAI)، چک پوینت های ارگونومی (ECP) و پیشگیری از استرس در محیط کار (سازمان بین‌المللی کار) ابزار پژوهش بودند. ارزیابی میزان استرس شغلی بر اساس دو معیارA  و B؛ استرس بالا به عنوان بالاترین سطح واکنش استرس (معیارA ) و داشتن سطح متوسط یا بالاتر واکنش استرس، همراه با داشتن بالاترین میزان استرسور شغلی یا کمترین حمایت اجتماعی در محل کار (معیار B) برای کارکنان تعیین شد.
 یافته ها: برنامه مداخله ای به طور معناداری نمره توانایی کار کارگران را افزایش داد (۰/۰۰۱>P). همچنین سطح توانایی انجام کار در ۱۶/۲۵ درصد از کارگران افزایش یافت (۰/۰۱۲P=). به علاوه،  نمره استرس شغلی کارگران، به میزان فراوانی کاهش یافت (۰/۰۵>P). تغییرات کمی در کاهش استرس براساس معیار A (۵۱/۲۵ درصد) و براساس معیارB  پرسشنامه استرس شغلی BJSQ (۲۷/۵ درصد) مشاهده شد که از لحاظ آماری معنادار‌ بود (۰/۰۰۱>P).
نتیجه گیری: برنامه مداخله ای مدیریت استرس شغلی) (Ergo-JSI با رویکرد فردی و سازمانی بر کاهش استرس شغلی و افزایش شاخص توانایی کار کارگران مونتاژ کارخانه تولید قطعات خودرو موثر بود. بنابراین، این برنامه ارگونومی مشارکتی که رویکردی یکپارچه دارد، می تواند سلامت روانی کارکنان را بهبود دهد.

مطالعه شاخص توانایی کار (WAI) و ارتباط آن با ویژگی های فردی در آتشنشان ها
رامین رحمانی، راحله هاشمی حبیب آبادی، محمدحسین محمودی، هانیه یوسفی، سیاوش شهنوازی،
دوره 9، شماره 1 - ( 2-1400 )
چکیده
زمینه و هدف: ارزیابی توانایی جسمانی کارکنان برای انجام کار، حایز اهمیت بوده و آتشنشانی یکی از شغل های حیاتی است؛ لذا مطالعه حاضر با هدف ارزیابی شاخص توانایی کار و شناسایی برخی از عوامل موثر بر آن در آتشنشان ها صورت گرفت.
روش کار: این مطالعه مقطعی با حضور ۱۰۱ نفر از آتشنشان های سطح شهر زاهدان در سال ۱۳۹۷ انجام شد. افراد به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. جمع آوری اطلاعات به کمک یک پرسشنامه دو قسمتی (اطلاعات جمعیت­ شناختی و شاخص توانایی کار WAI) انجام شده و تجزیه و تحلیل داده ها نیز با استفاده از نسخه ۲۴ نرم افزار SPSS انجام شد.
یافته ­ها: میانگین سن و سابقه کار آتشنشان های مورد مطالعه به ترتیب، ۶/۷۰±۳۴/۱۸ و ۶/۷۹±۸/۴۷ سال بود. تنها ۱۸ نفر (۱۷/۸ درصد) از آتشنشان ها مجرد بوده و بیشتر افراد حداقل یک بار در هفته ورزش می کردند. میانگین نمره WAI در این مطالعه ۳/۵۶±۴۴/۳۳ بوده و بیشتر آن ها در محدوده عالی قرار داشتند. با افزایش سن و سابقه کاری، WAI کاهش یافته؛ همچنین ارتباط معناداری بین وضعیت تاهل و ورزش هفتگی با WAI وجود داشت.
نتیجه گیری: به طور کلی وضعیت آتشنشان های مورد بررسی، از لحاظ توانایی انجام کار مطلوب بود. با این حال با توجه به ارتباطی که بین ویژگی های فردی و این شاخص وجود داشت، لازم است وظایف افراد مسن تر و با سابقه کاری بیشتر تعدیل شود.

صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله ارگونومی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق | 

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Iranian Journal of Ergonomics

Designed & Developed by : Yektaweb |