زمینه و هدف: پرستاران یک بیمارستان جزء نیروهای مهم یک بیمارستان هستند؛ از این‌رو جامعه‌پذیری آنان مهم است تا از طریق جامعه‌پذیری به‌عنوان سرمایه اجتماعی برای بیمارستان عمل کنند و مسئولیت‌پذیری و همچنین اخلاق کاری آنان افزایش یابد؛ بنابراین هدف این پژوهش بررسی اثر جامعه‌پذیری سازمانی و سرمایه اجتماعی بر مسئولیت‌پذیری با نقش میانجی اخلاق کاری پرستاران بیمارستان ایران ایرانشهر در استان سیستان و بلوچستان بوده است.
روش کار: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ نحوه گردآوری داده‌ها توصیفی – هم‌بستگی مبتنی بر مدل‌یابی معادلات ساختاری است. جامعه آماری پژوهش شامل همه پرستاران بیمارستان ایران ایرانشهر در استان سیستان و بلوچستان در پاییز سال ۱۳۹۹ با حجم آماری ۵۵۰ نفر بود. حجم نمونه با توجه به جامعه آماری و با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای و جدول کرجسی و مورگان ۲۱۸ نفر در نظر گرفته شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های استاندارد جامعه‌پذیری سازمانی، سرمایه اجتماعی، مسئولیت‌پذیری و اخلاق کاری استفاده شد. داده‌های جمع‌آوری‌شده با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS نسخه ۲۵ و LISREL ۸.۸تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: رابطه مثبت و معناداری میان متغیر جامعه‌پذیری سازمانی و سرمایه اجتماعی با اخلاق کاری پرستاران وجود دارد. همچنین ضریب هم‌بستگی میان متغیر اخلاق کاری و مسئولیت‌پذیری (۰/۳۹r=) مثبت و معنادار هستند. در عین حال با میانجی‌گری اخلاق کاری، متغیر جامعه‌پذیری سازمانی و سرمایه اجتماعی می‌توانند مسئولیت‌پذیری پرستاران را پیش‌بینی کنند.
نتیجه گیری: جامعه‌پذیری سبب می‌شود پرستاران دانش و مهارت بیشتری را در کار خود کسب کنند. پرستاران از طریق جامعه‌پذیری تبدیل به سرمایه اجتماعی برای بیمارستان می‌شوند و جامعه‌پذیری و سرمایه اجتماعی اخلاق کاری را افزایش می‌دهند و این خود سبب افزایش مسئولیت‌پذیری آنان می‌شود.
