اهداف: حداکثر ظرفیت هوازی (VO۲max) مهمترین شاخص آمادگی جسمانی است که با سلامت عمومی بدن ارتباط تنگاتنگی دارد. با توجه به مشکلات اندازهگیری آزمایشگاهی VO۲max، برآورد VO۲max بهوسیلهی معادلات غیرورزشی یکی از راهکارهای جایگزین خواهد بود. هدف این مطالعه ارزیابی روایی معادلهی بومی غیرورزشی در برآورد VO۲max پسران سالم است.
روش کار: متغیرهای سن، قد، وزن و شاخص تودهی بدن در ۲۴۸ پسر سالم ۱۵ تا ۱۸ساله اندازهگیری شد. VO۲max آزمودنیها به دو روش آزمون ورزشی میدانی و معادلهی بومی غیرورزشی بهترتیب اندازهگیری و برآورد شد. بهمنظور ارزیابی روایی معادلهی غیرورزشی، از همبستگی پیرسون، تی همبسته و توافق بلاند آلتمن استفاده شد.
یافتهها: همبستگی معناداری بین VO۲max اندازهگیریشده و برآوردشده وجود داشت (۰/۰۱>P، ۰/۷۶ = R). اختلاف معناداری بین VO۲max برآوردشده (ml/kg/min ۴۳/۱۰) و اندازهگیریشده (ml/kg/min ۴۳/۳۸) مشاده نشد (۰/۰۵<P، ml/kg/min ۰/۲۸= میانگین اختلاف). همچنین، نمودار گرافیکی بلاند آلتمن حاکی از توافق بین روشهای اندازهگیری و برآورد VO۲max بود.
نتیجهگیری: در مطالعهی حاضر، معادلهی بومی غیرورزشی از روایی بالایی در برآورد VO۲max نوجوانان برخوردار بود. به نظر میرسد که استفاده از معادلات غیرورزشی VO۲max، میتواند بهعنوان ابزاری ساده، ایمن و کمهزینه برای ارزیابی حداکثر ظرفیت هوازی دانشآموزان در سطح گسترده به کار رود.