مقدمه: بیمارستان بهعنوان محیط ارائه خدمات درمانی، تحت تأثیر منابع آلودگی
صدا قرار دارد که میتواند از جنبه بهداشتی و آسایشی بر بیماران و کارکنان تأثیر منفی
داشته باشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان ارتباط آزار صدا با سلامت عمومی
کارکنان بیمارستانهای دانشگاهی و غیر دانشگاهی شیراز انجام شد.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر بهصورت
توصیفی- تحلیلی و در چهار بیمارستان دانشگاهی و غیر دانشگاهی شیراز با حجم نمونه 300 نفر از کارکنان بیمارستانها با
استفاده از فرمول و با توجه به مطالعات پیشین انجام شد. ابزار پژوهش در این مطالعه
پرسشنامههای سلامت عمومی (GHQ)، آزار صدا (NAS) و دستگاه صداسنج مدل CEL- 440 بود.
یافتهها: در این مطالعه ارتباط
نمره کلی سلامت عمومی کارکنان و تراز فشار صوت در بیمارستانهای دانشگاهی ارتباطی معکوس و ضعیف (103/0-
r=)
و در بیمارستانهای غیردانشگاهی یک
ارتباط مستقیم و مثبت (274/0 r=) بود که از نظر آماری معنادار نبود (05/0≤P). ارتباط بین نشانههای جسمانی، اضطراب و بیخوابی، اختلال در کارکرد اجتماعی و
افسردگی با فشار صوت یک ارتباط معکوس و ضعیف (195/0- r=)(05/0≤p) بود. همچنین ارتباط بین سلامت عمومی با آزار صدا یک ارتباط
مستقیم و مثبت (266/0 r=)
و معنادار (05/0≥p) به دست آمد.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج به
دست آمده از این مطالعه در بیمارستانهای دانشگاهی صدا بیشتر از حدود تماس مجاز میباشد و سلامت عمومی
شاغلین و بیماران را تحت تأثیر میگذارد و نیاز به انجام اقدامات کنترلی میباشد.