مجله ارگونومی

مقدمه: موفقیت تحصیلی از جمله اهداف اساسی برنامه های آموزشی و از جملمهم‌ترین نگرانی­ های مسؤولین آموزش و خانواده­ ها می­باشد. تأکید بر کلاس­ های غیر تربیت‌بدنی از سوی مدیران، جهت کسب نمرات بیشتر، منجر به عدم اهمیت واحد تربیت‌بدنی و یا حذف این واحد در مواردی چون کمبود بودجه می­گردد. بیان می­شود فعالیت بدنی، با تأثیر بر ساختار مغز، باعث بهبود عملکرد حافظه و در نهایت موفقیت تحصیلی می­گردد. لذا هدف از این مقاله مروری، بررسی شواهد درباره رابطه بین آمادگی هوازی و موفقیت تحصیلی می­باشد.

مواد و روش ­ها: دسترسی به مقالات با استفاده از بانک‌های اطلاعاتی و موتورهای جستجو مانند ,Google Scholar PubMed و Elsevier و کلیدواژه‌های موفقیت تحصیلی، آمادگی هوازی و حافظه صورت گرفت. بازه زمانی مقالات مورد استفاده، از سال 1998 تا سال 2014 میلادی بود. 

یافته‌ها: عملکرد هیپوکامپ به ­عنوان عاملی مهم در تثبیت اطلاعات حافظه کوتاه­ مدت و بلندمدت، به­ شدت تحت تأثیر نوروترانسمیترها و هورمون­ ها می­ باشد. فعالیت ورزشی با شدتی بالاتر از حد متوسط، تأثیر قدرتمندی بر ترشح و تعدیل هورمون ­ها و نوروترانسمیترها دارد؛ بنابراین به ­طور غیرمستقیم موجب بهبود عملکرد حافظه می­گردد. مطالعات نشان دادند فعالیت ورزشی از طریق افزایش ظرفیت هوازی، تأثیر مثبت بر نمرات دروس مختلف به­ خصوص درس ریاضی داشت.

نتیجه­گیری: آمادگی هوازی به دنبال فعالیت­ های منظم بدنی، نه تنها موجب سلامتی و کاهش عوامل خطرزا و بیماری­ ها می­شود، بلکه با تأثیر بر ساختار مغز، باعث بهبود عملکرد حافظه و در­نهایت موفقیت تحصیلی می­گردد؛ لذا می­ بایست واحد تربیت‌بدنی در مدارس، بیشتر مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه: فعالیت ورزشی به‌عنوان یک مداخله بالقوه برای بهبود ترکیب بدن زنان مبتلا به سرطان پستان شناخته شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر برخی شاخص­های پیکر سنجی و آمادگی قلبی ـ تنفسی زنان میان‌سال مبتلا به سرطان پستان بود.

مواد و روش­ها: تعداد 15 زن مبتلا به سرطان پستان با دامنه سنی 40 تا 60 سال به‌صورت نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به‌عنوان گروه تجربی در نظر گرفته شدند. برنامه تمرین هوازی به مدت هشت هفته با تواتر سه جلسه در هفته به مدت 40 تا 60 دقیقه و با شدت 30 تا 60 درصد ضربان قلب ذخیره انجام شد. وزن، نمایه توده بدن، دور کمر، دور باسن، نسبت دور کمر به باسن، نسبت دور کمر به قد ایستاده، درصد چربی بدن و حداکثر اکسیژن مصرفی قبل و بعد از هشت هفته اندازه­گیری شد. داده­ها با استفاده از تی همبسته در سطح معنی­داری 05/0>P آزمایش شدند.

یافته­ها: وزن (001/0=P)، نمایه توده بدن (001/0=P)، دور کمر (006/0=P)، دور باسن (001/0=P)، نسبت دور کمر به قد ایستاده (006/0=P) و درصد چربی بدن (001/0=P) بعد از هشت هفته به‌طور معنی­داری کاهش یافت؛ اما تغییرات نسبت دور کمر به باسن معنی­دار نبود (235/0=P). میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی نیز بعد از هشت هفته به‌طور معنی­داری افزایش یافت (008/0=P).

نتیجه­گیری: نتایج نشان داد هشت هفته تمرین هوازی بر برخی شاخص­های پیکر سنجی و آمادگی قلبی ـ تنفسی تأثیر معنی­داری دارد و منجر به بهبود آن‌ها می­شود.