مجله ارگونومی

زمینه و هدف: تصادفات رانندگی از مهمترین علل مرگ ومیر و آسیب های جدی محسوب می شود. رفتار رانندگان یکی از عوامل تاثیرگذار در این زمینه است. هدف مطالعه حاضر تعیین وضعیت رفتار نا ایمن و ارتباط آن با تصادفات جاده ای در رانندگان بین شهری ارومیه بود.

روش کار: این پژوهش یک مطالعه مقطعی بر روی 378 نفر از رانندگان بین شهری مراجعه کننده به مرکز طب کار دانشگاه علوم پزشکی ارومیه انجام گرفت. نمونه گیری به روش در دسترس انجام شد. از پرسشنامه استاندارد رفتار رانندگیDBQ  استفاده شد. داده ها با استفاده از نسخه 24 نرم افزار SPSS در سطح معناداری 05/0 تجزیه و تحلیل شد.

یافته‌ها: بیشترین امتیاز رفتارهای نا ایمن مربوط به تخلفات غیرروتین با میانگین 44/0±33/1 بود. رابطه مثبت و معنی داری بین هر چهار خرده مقیاس DBQ و تصادفات جاده ای وجود داشت (001/0p<). براساس مدل رگرسیون خطی، از میان چهار زیر مقیاس DBQ، تخلفات روتین و اشتباهات به طور معناداری 3/24% تغییرات واریانس تصادفات سالانه را پیش بینی کردند.

نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد که بین رفتارهای نا ایمن رانندگان و تصادفات رانندگی ارتباط معنادار وجود دارد و این نکته بر نیاز به مداخلات هدفمند برای کاهش رفتارهای پرخطر رانندگی تأکید می‌کند.