4 نتیجه برای ایل‌بیگی
سعید ایل‌بیگی، محسن ابراهیمی صدر، محمد اسماعیل افضل پور، هادی موذنی،
دوره 9، شماره 2 - ( فصلنامه تخصصی انجمن ارگونومی و مهندسی عوامل انسانی ایران 1400 )
چکیده
زمینه و هدف: هدف این تحقیق، بررسی ارگونومی دستگاه‌های زیربغل و هوانورد فضای باز (پارکی) بر اساس آنتروپومتری کاربران مرد است.
روش کار: از بین کاربران مرد این دستگاه‌ها، ۱۲۰ نفر از شهر تهران و در محدوده سنی بالای ۲۰ سال (۱۶/۲۷±۴۸/۳۸)، به عنوان نمونه انتخاب شدند. متغیرهای تحقیق، ابعاد دستگاه‌های مورد نظر و آنتروپومتری (ارتفاع رکبی، طول کفل رکبی و پهنای کفل) کاربران مرد بود. از شاقول، متر مهندسی، خط‌کش، گونیا و کیت آنتروپومتر استاتیک (کولیس)، برای اندازه‌گیری ابعاد دستگاه‌ها و آنتروپومتری کاربران (طبق دستورالعمل فیزنت) استفاده شد. سپس با توجه به استانداردهای ارگونومی و بدن‌سازی، علم بیومکانیک حرکتی و نحوه استقرار بر روی دستگاه‌ها، تناسب دستگاه‌ها مورد ارزیابی قرار گرفت. از آمار توصیفی برای توصیف داده‌ها و از آزمون‌های T تک گروهه (آمار پارامتری) و دوجمله‌ای (آمار ناپارامتری) برای آزمون فرضیه‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین اکثر ابعاد مورد نظر از دستگاه‌ها، با ابعاد مربوطه و بهینه کاربران، تفاوت معنی‌داری وجود دارد (۰/۰۵>P value). بنابراین این دستگاه‌ها از نقطه نظر آنتروپومتری کاربران مرد، ارگونومیک نبوده و اتخاذ روشی جهت استانداردسازی این دستگاه‌ها ضروری به نظر می‌رسد.
نتیجه‌گیری: اکثر ابعاد دستگاه‌های زیربغل و هوانورد فضای باز از نقطه نظر آنتروپومتری کاربران مرد، ارگونومیک نیست. این عدم تناسب می‌تواند عوارض و آسیب‌های جسمانی کاربران را به همراه داشته باشد. بنابراین کاربران در هنگام استفاده از این دستگاه‌ها باید دقت لازم را به عمل آورده و از فعالیت با دستگاه‌هایی که متناسب با ابعاد بدنی آنها نیست، دوری نمایند.
سعید ایل‌بیگی، معصومه العقابی، محمد یوسفی، محمدحامد حسینی،
دوره 12، شماره 3 - ( فصلنامه تخصصی انجمن ارگونومی و مهندسی عوامل انسانی ایران 1403 )
چکیده
اهداف: طراحی وظایف حمل با یک دست براساس یافته‌های بیومکانیکی تأثیر بسزایی در پیشگیری از آسیب‌های اسکلتی‌عضلانی دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی سینرژی عضلانی اندام‌های تنه و لگن در حمل بار دستی با وزن‌های متفاوت در جوانان سالم انجام شده است.
روش کار: در این مطالعه تجربی، ۲۰ داوطلب مرد عمل راه رفتن بدون بار، وزن‌های مختلف ۵% و ۱۰% و ۱۵% وزن خودش حمل بار دستی یکطرفه را انجام دادند. فعالیت الکتریکی عضلات تنه و لگن در حین حمل بار با وزن‌های مختلف با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی (Biovision) ثبت شد. برای ارزیابی تفاوت بین شرایط مختلف حمل بار، از آزمون اندازه‌گیری‌ها مکرر در سطح معناداری P≤۰.۰۵ استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که در اجرای حمل بار دستی، بین سینرژی عضلات (اندازه سینرژی) در تمامی پُروتُکل‌های راه رفتن شامل ۵% و ۱۰% وزن بدن و ۵% و ۱۵% وزن بدن و بین ۱۵% و ۱۰% اختلاف معناداری وجود دارد (۰۵P≤). درحالی‌که در اجرای حمل بار دستی، بین سینرژی عضلات (جهت سینرژی) در ۵% وزن بدن و ۱۰% وزن بدن اختلاف معنی‌داری دیده شد، این تفاوت در حمل بار دستی با ۵% وزن بدن و ۱۵% وزن بدن و همچنین بین سینرژی ۱۵% و ۱۰% دیده نشد (۰/۰۵P≥).
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که تفاوت سینرژی عضلانی از‌نظرِ اندازه در حمل بار دستی یکطرفه می‌تواند با افزایش بار، تنش بیشتری در عضلات کمر و لگن ایجاد کند، اما جهت یا زاویه نسبت به حالت بدون بار تغییری نمی‌کند.
سعید ایل‌بیگی، زهرا کریمی، عباس فرجاد پزشک،
دوره 13، شماره 2 - ( فصلنامه تخصصی انجمن ارگونومی و مهندسی عوامل انسانی ایران- در دست انتشار 1404 )
چکیده
زمینه و هدف: در حمل وسایل در پیمایش‌های طولانی، کوله‌پشتی دارای کمربند لگنی ابزاری رایج و مهم است که به توزیع بهتر بار و کاهش انرژی عضلانی کمک می‌کند، هرچند ممکن است حرکت را محدود کند. هدف این تحقیق، مقایسه سه نوع مکانیسم طراحی کمربند لگنی در کوله‌پشتی از نظر تأثیر بر کنترل پاسچر و تغییرات مرکز فشار در وضعیت ایستاده و حین راه رفتن است.
روش کار: این مطالعه نیمه‌تجربی روی ۲۰ دانشجوی مرد رشته تربیت‌بدنی (۱۹ تا ۲۵ سال) انجام شد. آزمودنی‌ها سه نوع کوله‌پشتی (با کمربند لگنی متحرک، با فریم ضربدری، و معمولی) را با بار ۱۳ کیلوگرمی روی سطح هموار حمل کردند. همچنین آزمون راه‌رفتن بدون کوله‌پشتی نیز جهت کنترل انجام شد. شاخص‌های مورد ارزیابی شامل مساحت، نوسانات، سرعت حرکت، و تغییرات مرکز فشار بودند. تحلیل داده‌ها با آزمون شاپیرو-ویلک، آنالیز واریانس با اندازه‌های تکراری، و آزمون بونفرونی انجام شد.
یافته‌ها: بین انواع کوله‌پشتی در شاخص مساحت مرکز فشار تفاوتی مشاهده نشد. در ایستادن با چشم بسته، تفاوت معناداری در تغییرات و سرعت حرکت مرکز فشار در راستای قدامی-خلفی بین کوله‌پشتی‌ها (p=0.009) دیده شد. همچنین، نوسانات مرکز فشار در راستای داخلی-خارجی (p=0.030) بین سه نوع کوله‌پشتی تفاوت داشت، اما در مقایسه‌های دو به دو تفاوتی یافت نشد.
نتیجه‌گیری: کوله‌پشتی با کمربند لگنی متحرک در کنترل شاخص‌های مرکز فشار عملکرد بهتری داشت و تفاوت‌های طراحی در شرایط با پیچیدگی بیشتر آشکارتر می‌شوند.
عباس فرجاد، سعید ایل‌بیگی، محمدرضا وفایی،
دوره 13، شماره 2 - ( فصلنامه تخصصی انجمن ارگونومی و مهندسی عوامل انسانی ایران- در دست انتشار 1404 )
چکیده
زمینه و هدف: سختی ساق در پوتین‌های نظامی اهمیت زیادی دارد، اما بیشتر پژوهش‌ها فقط به اندازه‌گیری این سختی پرداخته‌اند و کمتر به تأثیر ترکیب مواد به‌کاررفته در ساقه پوتین بر عملکرد توجه کرده‌اند. این مطالعه بررسی می‌کند که چگونه مواد مختلف در ساقه پوتین بر پارامترهای کینتیکی تأثیر می‌گذارند. در این راستا، پوتین‌های چرمی رایج با یک طراحی ترکیبی از چرم و مواد مصنوعی مقایسه شده‌اند تا اثر آنها بر تحرک‌پذیری و کارایی بیومکانیکی ارزیابی شود.
روش کار: طراحی این تحقیق از نوع اندازه‌گیری تکراری بود و روی بیست مرد سالم انجام شد که در چهار وضعیت مختلف راه رفتند: با کفش رسمی و سه نوع پوتین نظامی که هرکدام ساقه‌هایی با مواد متفاوت داشتند (دو مدل چرمی و یک مدل ترکیبی چرم-مصنوعی). نیروهای عکس‌العمل زمین (GRF)، نرخ توسعه نیرو (RFD) و ضربه (impulse) با استفاده از صفحه نیرو ثبت شدند. تحلیل آماری با استفاده از ANOVA اندازه‌گیری تکراری و اصلاح بنفرونی صورت گرفت.
یافته‌ها: پوتین شماره ۳ که در ساقه خود از مواد مصنوعی بهره می‌برد، منجر به کاهش کاهش ضربه منفی حین راه رفتن می شد. ضربه مثبت نیز در پوتین شماره 3 در مقایسه با پوتین‌های چرمی سنتی افزایش معنی داری داشت.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد که طراحی‌های ترکیبی پوتین دارای مزایای بیومکانیکی هستند و کاهش سختی ساق می‌تواند باعث بهبود تحرک‌پذیری و بازده کینتیکی شود. این مطالعه بر اهمیت بهینه‌سازی مواد پوتین‌های سنتی برای ارتقاء عملکرد حرکتی و کاهش خطر آسیب، به‌ویژه در نیروهای نظامی، تأکید دارد.
