سیاوش اعتمادی نژاد، ساعد احمدی گنجه، جمشید یزدانی چراتی، سید اسماعیل حسینی نژاد،
دوره 6، شماره 4 - ( فصلنامه تخصصی انجمن ارگونومی و مهندسی عوامل انسانی ایران 1397 )
چکیده
زمینه و هدف: امروزه کفشهای متعددی برای کاهش پیامدهای پارامترهای آسیبی و ارتقای پارامترهای عملکردی برای راهرفتن ساخته شده است؛ بنابراین مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تأثیر کفش ناپایدار بر پارامترهای کینتیکی مرتبط با اندام تحتانی هنگام راهرفتن در دانشجویان سالم پسر با کفشهایی با شکل هندسی متفاوت انجام شد.
روش کار: ۲۰ دانشجوی سالم مرد با قد ۳/۹۲ ± ۱۷۸/۹۶ سانتیمتر، سن ۳±۲۷ سال، جرم ۶/۱۵ ± ۷۳/۹۹ کیلوگرم و شماره پای ۴۲ (EU) انتخاب شدند. پارامترهای کینتیکی مرتبط با اندام تحتانی در چهار وضعیت کفش ناپایدار تولید داخل کشور، کفش ناپایدار مشابه خارجی، کفش کنترل (Regular) و پای برهنه روی صفحه نیروسنج در حین راهرفتن ارزیابی شدند. بهمنظور بررسی تفاوتهای معنادار آماری متغیرهای وابسته میان چهار وضعیت پوشش پا، از روش مدلهای خطی تعمیمیافته و تحلیل واریانس با دادههای تکراری یا فریدمن در صورت نرمالنبودن دادهها در سطح آلفای ۵ درصد با استفاده از نسخه ۲۳ نرمافزار SPSS استفاده شد.
یافتهها: پارامترهای کینتیکی اندام تحتانی در چهار حالت پوشش پا بررسی شد که در میزان اوج نیروی ترمزی و اوج نیروی عمودی فعال تغییراتی مشاهده نشد (۰/۰۵≤ P). در صورتی که در میزان اوج نیروی پیشران، اوج نیروی عمودی غیرفعال، اوج گشتاور آزاد و اوج سرعت بارگذاری تغییرات معناداری مشاهده شد (۰/۰۵>P).
نتیجهگیری: نتایج نشاندهنده ناکارآمدی کفش ناپایدار تولید داخل در کاهش آسیب و افزایش راحتی در اندامهای تحتانی افراد است.