پیام خود را بنویسید

جستجو در مقالات منتشر شده


کلاس‌بندی نمایه توده ی بدنی مبتنی بر ویژگی‌های چهره با استفاده از الگوریتم‌های یادگیری ماشین به منظور به کارگیری در پزشکی از راه دور
مهسا حیدری، فرشید باباپور مفرد، حامد شاه حسینی،
دوره 10، شماره 1 - ( 4-1401 )
چکیده
اهداف: با توجه به تأثیر کنترل (Body mass index) BMI در زندگی، از تعیین گروه BMI با ویژگی‌های چهره می‌توان جهت توسعه‌ی سیستم‌های پزشکی از راه دور و حذف محدودیت‌های ابزارهای اندازه‌گیری بخصوص برای افراد ناتوان بهره برد، تا پزشکان بتوانند به شکل آن‌لاین در شرایط پاندمی کووید-۱۹ به افراد کمک کنند.
روش ‌‌‌کار: در این پژوهش از تصاویر چهره‌ی افراد سفیدپوست، سیاه‌پوست و آسیایی، ۱۸ تا ۸۱ سال با BMI نرمال و اضافه وزن، ویژگی‌های جدید و برخی ویژگی‌های مقالات پیشین استخراج شد. سپس در سه گام مجزا، عملکرد جنگل تصادفی و ماشین بردار پشتیبان یک‌بار با کل ویژگی‌ها و یک‌بار با ویژگی‌های منتخب بر اساس ضریب همبستگی Pearson سنجیده شد. تصاویر چهره در گام اول در قالب یک گروه، در گام دوم با تقسیم‌بندی به گروه‌های بیضی، مربعی و گرد و در گام آخر با دسته‌بندی بر اساس جنسیت بررسی شده‌اند. پیاده‌سازی در نرم‌افزار متلب R۲۰۱۵b انجام شد.
یافته‌ها: نتایج استفاده از ویژگی‌های منتخب چهره‌ی ۹۷ زن و ۹۲ مرد نشان می‌دهد، جنگل تصادفی در گروه‌های زنان و چهره‌ی مربعی با دقت‌های ۷۵/۹۱ و ۳۰/۸۷ درصد و ماشین بردار پشتیبان در گروه‌های زنان، چهره‌ی مربعی و گرد با دقت‌های ۹۴/۸۴، ۸۴/۱۲ و ۸۴ درصد بهترین عملکرد را داشتند. همچنین استفاده از این ویژگی‌ها به جای کل ویژگی‌ها سبب بهبود عملکرد شد.
نتیجه‌گیری: با تقسیم‌بندی تصاویر چهره بر اساس شکل و جنسیت و نیز انتخاب ویژگی‌های مناسب می‌توان با دقت بهتری افراد را در گروه‌های BMI دسته‌بندی کرد تا کارآیی سیستم‌های پزشکی از راه دور را به ویژه برای افراد ناتوان افزایش داد.

ارزیابی فعالیت عضلات در زمان استفاده از بازوی کمکی غیرفعال
عبدالله واحدی، ایمان دیانت،
دوره 12، شماره 1 - ( 2-1403 )
چکیده
اهداف: علی‌رغم روند روزافزون خودکارسازی و مکانیزه‌شدن در صنعت، کارگران بسیاری در معرض حجم کار فیزیکی حرکات تکراری و حالت و وضعیت نامتعارف بدن قرار دارند. برای این مشکل، فناوری‌های کمکی راه‎حلی نسبتاً جدید و کاربردی است. مطالعه‌ی حاضر به‎منظور طراحی بازوی کمکی طبق اصول ارگونومی و تأثیر آن بر فعالیت عضلات شانه طراحی و اجرا شد.
روش ‌‌‌کار: نمونه‎های مطالعه از میان دانشجویان در حال تحصیل در دانشکده‌ی بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، در سال ۱۴۰۰ بودند. از بین داوطلبان، ۱۲ نفر در مطالعه شرکت کردند که نیمی مؤنث و نیمی مذکر بودند. نمونه‌ی اولیه‌ی یک بازوی کمکی غیرفعال ساخته شد. سپس در یک ایستگاه کار شبیه‌سازی‌شده، با و بدون استفاده از بازوی کمکی، فعالیت الکتریکی عضلات در دو ارتفاع کار و دو وظیفه ارزیابی شد. برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS۲۶ در سطح معناداری ۰/۰۵ استفاده شد.
یافته‌ها: تفاوت فعالیت الکتریکی عضلات با استفاده از آزمون تی زوجی در بین گروه کنترل و استفاده از بازوی مکانیکی در چهار حالت مختلف آزمایش (ارتفاع شانه، ارتفاع سر، وظیفه‌ی نگه‌داشتن وزنه، وظیفه‌ی بستن پیچ با پیچ‎گوشتی) ارزیابی شد. بازوی کمکی طراحی‌شده در ارتفاع‎ها و وظایف مربوط به آزمون، میزان فعالیت الکتریکی عضلات را کاهش داد و از بین شش عضله‌ی بررسی‌شده، عضلات تراپزیوس و آنتریور دلتویید بیشترین کاهش را نشان دادند.
نتیجه‌گیری: مطالعه‌ی حاضر نشان داده است که استفاده از این بازوی کمکی فعالیت الکتریکی عضلات شانه را کاهش می‌دهد و تأثیرات متفاوتی در وظایف و ارتفاع‌های کار مختلف دارد. به‌طور کلی، این نتایج نشان می‌دهند که استفاده از بازوی کمکی می‌تواند مداخله‌ای مؤثر در کارهای بالای سر باشد.

صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله ارگونومی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق | 

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Iranian Journal of Ergonomics

Designed & Developed by : Yektaweb |