مجله ارگونومی

مقدمه: قالی­بافان به علت کار طولانی در محیط­هایی با روشنایی نامطلوب در معرض ابتلا به برخی بیماری­های چشمی هستند. بهبود شرایط ایمنی و بهداشت محیط کار، خصوصاً تأمین روشنایی مطلوب در کارگاه‌­های قالی­بافی به‌عنوان یک عامل محیطی، نقش مهمی در سلامت قالی­بافان خواهد داشت.

مواد و روش­ ها: این مطالعه از نوع توصیفی، تحلیلی به روش مقطعی می­باشد که در کارگاه­های قالی­بافی روستایی شهرستان تکاب انجام شد. 86 کارگاه قالی­بافی به روش نمونه‌گیری خوشه­ای انتخاب شدند. که 222 نفر شاغل در این کارگاه­ها مشغول بکار بودند. شدت روشنایی عمومی و موضعی کارگاه­های قالی­بافی با دستگاه نورسنج مدل LX-13 اندازه‌گیری و از طریق E چارت بینایی‌سنجی وضعیت بینایی شاغلین بررسی شد و در نهایت تمامی داده­ها جهت تجزیه‌وتحلیل وارد نرم‌افزار 16- SPSS گردید.

یافته ­ها: 48/6% از قالی­بافان ضعف بینایی داشتند. حداقل مساحت کارگاه­های مورد بررسی 9 و حداکثر آن 56 متر مربع، پوشش داخل سطوح کارگاه­ها غالباً به رنگ روشن، شدت روشنایی عمومی (82/4%) و شدت روشنایی موضعی اکثر کارگاه­ها (91/9%)، کمتر از حد استاندارد بود. همچنین همه کارگاه­ها مورد بررسی پنجره داشتند.

نتیجه­ گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که در اکثر کارگاه­های مورد بررسی شدت روشنایی از نظر کمی و کیفی نامطلوب و غیراستاندارد می­باشد. همچنین توزیع نور نیز در این کارگاه­ها غیر یکنواخت بود. با کاهش شدت روشنایی ضعف بینایی بطور معنی‌داری افزایش یافته است. بنابراین به منظور کاهش آسیب­های چشمی در میان قالی­بافان در طول سابقه کاری، بایستی سیستم روشنایی مصنوعی در کارگاه­های قالی­بافی بطور اصولی طراحی شود. 

مقدمه: ابزار کار نامناسب و غیر استاندارد، نور ناکافی و عدم استراحت کافی قالی­بافان منجر به افزایش شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی در آن‌ها می­گردد که بایستی با نظارت بیشتر بر کارگاه­های قالی­بافی آن را کاهش داد.

مواد و روش ­ها: این مطالعه از نوع توصیفی، تحلیلی به روش مقطعی می­باشد که در کارگاه­های قالی­بافی روستایی شهرستان تکاب انجام شد. 86 کارگاه قالی­بافی به روش نمونه­گیری خوشه­ای انتخاب شدند؛ که 222 نفر شاغل در این کارگاه­ها مشغول بکار بودند. شدت روشنایی عمومی و موضعی در کارگاه­های قالی­بافی با دستگاه نورسنج مدل LX-13 اندازه­گیری و اختلالات اسکلتی عضلانی شاغلین نیز با پرسشنامه نوردیک بررسی شد.

یافته‌ها: نتایج نشان می­دهد که اختلال ناحیه پشت بیشترین شیوع (3/61%) و اختلال ناحیه آرنج کمترین شیوع (2/7%) را در بین کارگران قالی­باف داشتند. شدت روشنایی عمومی (4/82%) و شدت روشنایی موضعی اکثر کارگاه­ها (9/91%)، کمتر از حد توصیه‌شده بود.

نتیجه‌گیری: درگیری بیشتر اندام­های فوقانی در کار قالی­بافی منجر به افزایش اختلال در این اندام­ها می­گردد. نتایج نشان داد که اکثر شاغلین در کارگاه­هایی با روشنایی غیر استاندارد اشتغال داشتند. مؤثرترین متغیر در ایجاد اختلال ناحیه گردن و پشت سابقه کار افراد و شدت روشنایی عمومی محیط کار، در اختلال ناحیه مچ دست و اختلال ناحیه شانه سابقه کار افراد بود.