مریم اژدردُر، شهناز طباطبایی،
دوره 6، شماره 4 - ( فصلنامه تخصصی انجمن ارگونومی و مهندسی عوامل انسانی ایران 1397 )
چکیده
زمینه و هدف: اختلالات اسکلتی-عضلانی یکی از آسیبهای محیط کاری است که بر کیفیت زندگی کارکنان تأثیر میگذارد و سبب کاهش سلامت جسمی، روانی و بهرهوری آنها میشود. این مطالعه با هدف بررسی رابطه اختلالات اسکلتی-عضلانی و کیفیت زندگی در کارکنان بیمارستانهای منتخب استان گلستان انجام شده است.
روش کار: مطالعه حاضر توصیفی-تحلیلی است که جامعه آماری آن ۷۷۰ پرسنل بیمارستانهای منتخب استان گلستان هستند. در نمونههای مطالعه اخیر، ۳۰۰ نفر از کارکنان گروههای مختلف شغلی به روش نمونهگیری طبقهای و بهصورت تصادفی ساده، بهعنوان گروه نمونه مطالعه انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از سه پرسشنامه شامل اطلاعات جمعیتشناختی (دموگرافیک)، اختلالات اسکلتی-عضلانی (Nordic) و کیفیت زندگی (Lancashire) استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمونهای t-test مستقل، آنالیز واریانس، رگرسیون خطی چندگانه و نرمافزار SPSS نسخه ۲۲ صورت گرفت.
یافتهها: میان شرایط بروز اختلالات اسکلتی-عضلانی و اختلالات اسکلتی-عضلانی (کلی) در کارکنان ارتباط معناداری وجود دارد. همچنین متغیر نوبت کاری و اختلالات اسکلتی-عضلانی ارتباط معناداری با هم دارند. میان کیفیت زندگی در سطوح مختلف و متغیرهای جمعیتشناختی، تفاوت معناداری با تأکید بر جنسیت مشاهده میشود.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج مطالعه، متغیر جنسیت و نوبت کاری در ابتلا به دردهای اسکلتی-عضلانی مؤثر است. شیوع بیشترین درد و ناراحتی در طول یک سال مربوط به کمر است که میتواند بر کیفیت زندگی کارکنان تأثیر منفی داشته باشد. درنتیجه بهینهسازی شرایط کاری اهمیت بسزایی دارد.